Fabryka jak dom

Drodzy sędziowie! Rodzina Tenter! Dzień dobry wszystkim!

Nazywam się Xue Guangyi i pochodzę z Yongganba. Tematem mojego wystąpienia będzie „Fabryka jak dom”.

Dente była drugą fabryką, w której pracowałem. I zgadnij, jak długo pracowałem w pierwszej fabryce?

Rok, dwa lata (zgadujesz),

Odpowiedź została w końcu ujawniona, więc posłuchaj uważnie przemówienia.

W wieku 18 lat, po ukończeniu gimnazjum, buntowniczy i uparty, wyruszył w podróż społeczną, mimo sprzeciwu rodziny. Bez przeszłości, bez wykształcenia, człowiek w innym miejscu, znalezienie pracy staje się coraz trudniejsze. Dzięki ulotkom o pracy przydrożnej, będąc młodym i chwiejnym, wszedłem do fabryki. To moja pierwsza praca, ale jednocześnie pożegnałem się z szkolnymi dniami nowego początku. Pełen entuzjazmu i oczekiwania, by stawić czoła wyzwaniu, spróbować kariery, która miała się dopiero rozpocząć. Rzeczywistość życia dała mi popalić, pierwotny świat dorosłych nigdy nie był „prosty” – dwa słowa. W tamtym czasie fabryka była jak lodownia, nie było mowy o żadnej temperaturze. Szef jest jak właściciel firmy, który desperacko wyciska siłę roboczą, niezależnie od tego, czy pracownicy w fabryce jedzą wystarczająco dużo, dobrze śpią, ciepło się ubierają, nikogo nie obchodzi, czy nadgodziny są męczące, nie wspominając o kulturze korporacyjnej, miłości kolegów, pracy każdego, nie ma wzajemnej pomocy między ludźmi, a co dopiero pomagania sobie nawzajem, zwłaszcza w młodym wieku, powolne działanie, a zostanie to wyciśnięte do granic możliwości.

Nowo przybyły/on sam, bezradny, krok po kroku z trudem stąpał. Z powodu mojego chybionego wyboru, przez trzy miesiące tkwiłem w samotności i depresji, aż w końcu pospiesznie opuściłem fabrykę i wróciłem do Zhangpu. W wieku 18 lat, wieku słońca, postanowiłem zajść daleko i uciec z powodu tego nieprzyjemnego doświadczenia w fabryce, a później, gdy tylko ktoś przedstawił mi pracę w fabryce. Pierwszym odruchem była odmowa, upieranie się, żeby koszmar się nie powtórzył.

Wróciłem do Zhangpu na wiele lat, gdzie pod okiem przyjaciół uczyłem się spawania elektrycznego i zajmowałem się montażem drzwi i okien. W zeszłym roku poczułem się źle i dowiedziałem się, że mam przepuklinę krążka międzykręgowego, co uniemożliwiło mi dalszą pracę w branży. Jako żywiciel rodziny, z nadchodzącymi wydatkami, nie mogę przestać! Zbieg okoliczności sprawił, że Teng Te dotarł do mnie, próbując pokonać wewnętrzne bariery i spróbować spojrzeć prawdzie w oczy. Po wejściu do działu odkryłem, że chociaż to spawanie elektryczne, to spawanie ram łukiem argonowym i oryginalny proces produkcji drzwi i okien wciąż bardzo się różnią. Ale zmiana zupy nie zmienia lekarstwa – z ich własnym doświadczeniem i ówczesnymi fundamentami, rozpoczęcie pracy nie było trudne. Najważniejsze jest to, że między kolegami panuje wielka miłość i chętnie pomagają, nawet jeśli sami nie są. Wtedy Ronghui przyjął mnie na stanowisko i uczył mnie bardzo starannie i uważnie. Będę cierpliwie wskazywał i poprawiał moje błędy. Nie będę go spowalniać, bo jestem tutaj. Całkowicie przełamałem bezradność i zażenowanie, które czułem w fabryce, nie będąc sam, ale w grupie ludzi pomagających sobie nawzajem. W pracy będziemy komunikować się bezinteresownie, a w życiu będziemy dzielić się dobrym jedzeniem i napojami. Nie byłem w firmie od dawna, ale wszystko, co się w niej wydarzyło, całkowicie zmieniło moje postrzeganie fabryki w tamtym czasie. Teng Te te, pozwól mi nie tylko wrócić do Zhangpu, bardziej jak do domu, z powrotem do braci i sióstr, tam jest śmiech i śmiech w domu.

Rocznica firmy pozwoliła mi zapamiętać, że sukces dorocznego spotkania to efekt wysiłku i wytrwałości wszystkich ludzi, rezultat bezinteresownych wysiłków każdego z nas. To nasz niezłomny duch, to siła i odwaga, które daje nam dom. W trudnych chwilach pracowaliśmy ramię w ramię, aby je pokonać. Kiedy odnosimy sukcesy, dzielimy się radością, nie arogancją ani oschłością. Kiedy jesteśmy zagubieni, stajemy się dla siebie światłem, nawzajem się wspieramy.

Pracuję na zwykłych i zwyczajnych stanowiskach, nie sądziłem, że za mojego życia będę śpiewał na scenie, wygłaszając przemówienia. Nigdy nie myślałem, że tak wiele osób w firmie zwróci na mnie uwagę i będzie troszczyć się o moje życie i rodzinę. Pracę łatwo znaleźć, odpowiednią, ale rzadką, rzadko spotykaną, bezinteresowną, szefową, która ma szczęście. Fabryka jest jak dom, jest tam temperatura, jest ludzki dotyk, jest wspólne dążenie rodziny, jestem bardzo zadowolony.

To już koniec mojego przemówienia. Podziękuj rodzinie za wysłuchanie! Dziękuję wam wszystkim!